Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η πόλη του Λιμένα, όπως μαρτυρούν ευρήματα στην Ακρόπολη, κατοικείται ήδη από την Παλαιολιθική και νεολιθική εποχή. Τον 7^ο π.Χ. αιώνα μετά από χρησμό του Μαντείου των Δελφών, Πάριοι έποικοι με αρχηγό τον Τελεσικλή έρχονται στη Θάσο και κτίζουν την πόλη της Θάσου, μια πόλη που να «φαίνεται από παντού», επικρατώντας των θρακικών φύλων που προϋπήρχαν, ενώ από τον Ηρόδοτο πληροφορούμαστε και για την παρουσία Φοινίκων που εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο του νησιού.

Σύντομα η νέα πόλη αποκτά δύναμη και ιδρύει αποικίες στα απέναντι παράλια της Μακεδονίας και της Θράκης. Τον 5^ο αιώνα π.Χ. μετά τους Περσικούς Πολέμους, οι Θάσιοι προσχωρούν στη συμμαχία της Δήλου υπό την ηγεμονία των Αθηναίων.

Η πόλη της Θάσου καθίσταται μεγάλη ναυτική δύναμη και το πολεμικό λιμάνι της που σώζεται μέχρι σήμερα αποτελεί μεγάλη ναυτική βάση. Η Θάσος αμφισβητεί τις βλέψεις της Αθήνας στα απέναντι παράλια όπου υπάρχουν οι αποικίες της και έτσι αποστατεί από τη Συμμαχία κι έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την τότε υπερδύναμη. Οι αθηναίοι μετά από πολιορκία αναγκάζουν τους Θάσιους να συνθηκολογήσουν κι έτσι καταστρέφεται το πολεμικό ναυτικό της Θάσου.   

Οι αρχαιολογικοί χώροι της πόλης κράτους με τα σωζόμενα τείχη, την ακρόπολη, την αγορά, το θέατρο, το ωδείο, τα ιερά και τα δύο λιμάνια, μαρτυρούν την ύπαρξη μιας ευνομούμενης, ισχυρής πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά πολιτείας.

Το 338 π.Χ. ο Φίλιππος ο Β’ καταλαμβάνει το νησί. Με στόλο και στρατό συμμετέχει στην εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου και μετά τον θάνατό του, το 287 π.Χ. περιέρχεται στο Λυσίμαρχο. Από το 148 π.Χ. η Θάσος ανήκει στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όμως το 21 π.Χ. ο αυτοκράτορας Οκταβιανός παραχωρεί στο νησί την αυτονομία του και το δικαίωμα κοπής δικού του νομίσματος. Την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας η Θάσος αποτελεί τμήμα της και μέχρι το 1225 έδρα επισκοπής. Το 1204 καταλαμβάνουν τη Θάσο οι Ενετοί μέχρι το 1261, όταν ο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος ανακαταλαμβάνει την Κωνσταντινούπολη και η Θάσος περνάει στους Βυζαντινούς.

Από τότε και μέχρι την Άλωση Βυζαντινοί και Ενετοί κυριαρχούν στο νησί με τελευταίους τους Γενοβέζους Γκατιλούτζι. Το 1455 καταλαμβάνεται από τους Οθωμανούς οι οποίοι παραχωρούν μια σχετική διοικητική αυτονομία. Η πόλη λόγω της στρατηγικής της θέσης που ελέγχει το Θρακικό πέλαγος και τον κόλπο της Καβάλας, αποτελεί πολλές φορές στόχο των τότε δυνάμεων. Κατά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1768-1774) στη Θάσο καταπλέει ρωσικός στόλος. Οι κάτοικοι της πόλης θέλοντας να αποφύγουν οποιαδήποτε εμπλοκή τους στις εχθροπραξίες καταφεύγουν στην Παναγία. Είναι η εποχή που ο Λιμένας υφίσταται μεγάλη μείωση του πληθυσμού του.

Το 1813 η Θάσος παραχωρείται από το Σουλτάνο στο Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου. Κατάλοιπα αυτής της παραχώρησης αποτελούν και τα μέχρι σήμερα υφιστάμενα ακίνητα της Αιγύπτου στο νησί τα γνωστά «Βακούφικα».

Στις 18 Οκτωβρίου 1912 ο Μοίραρχος Πλοίαρχος Π. Γκίνης με εντολή του Ναύαρχου Κουντουριώτη, καταπλέει στη Θάσο με τα αντιτορπιλικά «Θύελλα» και «Λόγχη», με τη συνοδεία του οπλιταγωγού «Πέλοψ» με λόχο πεζικού, υπό τον Λοχαγό Δ. Κονταράτο, και την 8^η πρωινή υψώνει στον προβλήτα του Λιμένα την ελληνική σημαία απελευθερώνοντας το νησί από τον τούρκικο ζυγό.

Η πόλη της Θάσου στη μακρόχρονη ιστορία της ανέδειξε σημαντικές προσωπικότητες όπως ο πολυνίκης αθλητής Θεαγένης ο παγκρατιαστής, ο Ηγήμων που εφηύρε την παρωδία ως αυτοτελές λογοτεχνικό είδος, ο Πολύγνωτος ο ζωγράφος που από τον Αριστοτέλη χαρακτηρίζεται  ως «αγαθός ηθογράφος», από δε τους νεότερους ιστορικούς της τέχνης θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης ζωγραφικής.

Στο σχολείο μας λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας του Λιμένα Θάσου καθώς επίσης και λαογραφικό μουσείο