Το παραμύθι της γης
Στα
λίγα χρονικά περιθώρια που είχαμε λόγω της πανδημίας ασχοληθήκαμε με τα παιδιά της
ΣΤ τάξης με το θέμα «Γεωλογικά μονοπάτια – το παραμύθι της γης
Αφού μελετήσαμε τη γεωλογική εξέλιξη της γης φτιάξαμε τον παγκόσμιο χάρτη των λιθοσφαιρικών πλακών και μοντέλο ηφαιστείου.
Στη
συνέχεια κάναμε συλλογές από πετρώματα του τόπου μας και φτιάξαμε το γεωλογικό
χάρτη του νησιού. Επίσης παραστήσαμε σε ένα μοντέλο σχήματος DNA τις
διάφορες γεωλογικές εποχές και την εξέλιξη των ειδών
Το παραμύθι της γης
Δισεκατομμύρια χρόνια πριν η μια πύρινη μπάλα από λιωμένα πετρώματα και αέρια γυρίζει γύρω από τον ήλιο και ταξιδεύει μαζί του στο σύμπαν. Τα χρόνια περνούν. Η πύρινη μπάλα ακτινοβολεί τη θερμότητά της στο διάστημα και σιγά - σιγά το λιωμένο πέτρωμά της αρχίζει να παγώνει. Μια λεπτή κρούστα από στερεοποιημένο πέτρωμα καλύπτει την επιφάνειά της. Πολλές φορές βουλιάζει στο πυρακτωμένο μάγμα που βρίσκεται από κάτω της. Άλλοτε πάλι πύρινες φλόγες εκτοξεύουν στην επιφάνεια λιωμένο μέταλλο που με τη σειρά του παγώνει και αρχίζουν τα πρώτα εξογκώματα πρόγονοι και μακρινοί παππούδες των σημερινών βουνών.
Και περνούν κι
άλλα …εκατομμύρια χρόνια. Η πύρινη μπάλα αρχίζει να παίρνει τη μορφή του
σημερινού μας πλανήτη.
Γεννιέται η γη.
Η γη βάζει τις
βάσεις για να γίνει ο πιο όμορφος πλανήτης του ηλιακού συστήματος.
Όμως τίποτε δεν
είναι ακόμα σταθερό. Μεγάλες πλάκες στερεού φλοιού βυθίζονται και οι τεράστιες
λακκούβες που σχηματίζουν γεμίζουν με νερά. Οι πρώτοι ωκεανοί παίρνουν τη θέση
τους. Αρχίζουν να δημιουργούνται και οι μεγάλες εκτάσεις στεριάς. Δεν είναι οι
σημερινοί ήπειροι. Απ’ αυτές όμως θα δημιουργηθούν, εκατομμύρια χρόνια αργότερα
η Ευρώπη, η Ασία, η Αφρική η Αμερική και όλες οι γνωστές ήπειροι.
Ο στερεός φλοιός της γης δεν είναι
συνεχής. Μεγάλα κομμάτια, οι τεκτονικές πλάκες, δένονται μεταξύ τους. Ο στερεός
φλοιός της γης μοιάζει με το καβούκι μιας τεράστιας χελώνας. Ποιος ξέρει; Όταν
οι Ινδοί έλεγαν πως όλη η γη στηρίζεται πάνω σε μια τεράστια χελώνα και πώς
όταν αυτή η χελώνα εξαφανιστεί θα έρθει και το τέλος του κόσμου, μπορεί και να
εννοούσαν αυτές τις τεκτονικές πλάκες πάνω στις οποίες στηρίζεται όλος ο κόσμος
μας. Άλλωστε η χώρα τους, η Ινδία, βρισκόταν πάνω σε μια τέτοια τεκτονική πλάκα
που ταξίδευε στον ωκεανό μέχρι που ενώθηκε με μεγάλη ορμή με την πλάκα της
Ασίας την οποία …τσαλάκωσε δημιουργώντας τη μεγαλύτερη οροσειρά του κόσμου μας,
τα Ιμαλάια.
Οι πλάκες αυτές λοιπόν δεν ήταν ακίνητες. Μετακινούνταν με τη φυγόκεντρη δύναμη της γης, που στροβιλίζεται γύρω από τον άξονά της με μεγάλη ταχύτητα, από τα ανατολικά στα δυτικά και από το νότο στο βορρά. Η πρώτη «ήπειρος» η Παγγαία, που κρατούσε όλες τις πλάκες της γης ενωμένες σα να ήταν τα πρώτα παιδιά της που φοβόταν να αφήσει να απομακρυνθούν από κοντά της, άρχισε να διαχωρίζεται και να κληροδοτεί στη γη τις σημερινές ηπείρους.
Οι τεράστιες
ραφές που συνδέουν τις τεκτονικές πλάκες στα βάθη των ωκεανών, άλλοτε ανοίγουν
και αφήνουν τα διάπυρα υλικά του εσωτερικού να βγουν στη επιφάνεια και να
σχηματίσουν νέα βουνά και νέες στεριές, κι άλλοτε πάλι σπρώχνουν η μια την άλλη
μπαίνοντας από κάτω ή καβαλώντας τις άκρες της διπλανής μεταβάλλοντας συνέχεια
το ανάγλυφο της γης.
Έτσι
δημιουργήθηκαν οι σημερινές ήπειροι. Αλλά και σήμερα, μη νομίζετε ότι οι πλάκες
αυτές ησύχασαν. Συνεχίζουν να κινούνται και να απομακρύνονται η μια από την
άλλη. Όσοι θα ζήσουν μετά από …20-50 εκατομμύρια χρόνια θα πρέπει να αλλάξουν
τους σημερινούς χάρτες. Η Αυστραλία θα έχει φτάσεις στα παράλια της Ασίας και η
Ανταρκτική θα έχει ταξιδέψει μέχρι τον Ισημερινό. Η Β. Αμερική θα ενωθεί με την
Β. Α. Ασία και η Αλάσκα με τη Ρωσία θα έχουν στεριανά σύνορα. Η μεσόγειος
μπορεί και να μην υπάρχει και ίσως το τρένο του μέλλοντος να εκτελεί δρομολόγια
από τη Μακεδονία στην Αίγυπτο και οι αυτοκινητόδρομοι της Ιταλίας να επεκταθούν
μέχρι τη Λιβύη.
Η γη είναι ζωντανή. Μεταβάλλεται συνέχεια
αλλά διατηρεί και την ισορροπία της. Τα πλάσματά τους που τόσες πολλές
χιλιετίες την κατοικούν δε θέλει να τα καταστρέψει.
Δραστηριότητες
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου