ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ

Είναι πολύ σημαντικό που σήμερα βρισκόμαστε όλοι εδώ για να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε τη διαπολιτισμικότητα, μιας και στο σχολείο μας έχουμε πολλούς μαθητές με ρίζες από διάφορες  χώρες του κόσμου. Φέτος είχα την χαρά να είμαι η δασκάλα του τμήματος υποδοχής και να έρθω έτσι σε επαφή αποκλειστικά  με μαθητές που ήρθαν από άλλες χώρες και δεν έχουν μητρική γλώσσα τα ελληνικά. Τότε σκέφτηκα ότι έκτος από την εξατομικευμένη γλωσσική και μαθησιακή υποστήριξη των μαθητών, πρέπει να δοθεί μεγάλη βάση τόσο στην καλλιέργεια διαπολιτισμικού κλίματος στο σχολείο όσο
και στην εδραίωση της συνεργασίας σχολείου και οικογένειας. Είναι σημαντικό τα παιδιά να μην νιώθουν μειονεκτικά για την καταγωγή τους, τη γλώσσα που αρχικά έμαθαν, την παράδοση της χώρας που γνώρισαν μέσα από τους γονείς τους, μιας και οι περισσότεροι μαθητές είτε ήταν πολύ μικροί όταν ήρθαν στην Ελλάδα, είτε γεννήθηκαν εδώ.….αλλά να προσπαθήσουν όλη αυτή την πολιτιστική κληρονομία που κουβαλάνε να μας την δείξουν. Η ιδέα αυτή έγινε πράξη μέσα από το πρόγραμμα αγωγής υγείας με τίτλο «Γνώρισε τον τόπο μου, γνώρισε εμένα… γινόμαστε ένα» που εκπονήθηκε στα πλαίσια των μαθημάτων της τάξης υποδοχής. Συγκεκριμένα ο κάθε μαθητής είχε την ευκαιρία να δείξει τη χώρα του και τη μητρική του γλώσσα στους συμμαθητές του… οι μαθητές έφεραν βιβλία στα βουλγάρικα και στα αλβανικά, παραδοσιακές συνταγές, τραγούδια, ποιήματα καθώς και παραδοσιακά παιχνίδια από τη χώρα τους. Οι μαθητές συλλέξανε πληροφορίες κυρίως μέσα από την οικογένειά τους αλλά και από το διαδίκτυο. Φτιάξαμε λεξικά, κολλάζ με αξιοθέατα, παροιμίες και παιχνίδια από τις χώρες που προέρχονται, βιβλίο με συνταγές μαγειρικής…  Το αποτέλεσμα ήταν πολύ όμορφο… Στην αρχή δίσταζαν να μιλήσουν για τις χώρες καταγωγής τους…

Σιγά σιγά, όμως, άρχισαν να φέρνουν υλικό. Πραγματικά, κάθε φορά που κάποιος μαθητής παρουσίαζε τη χώρα του ήταν πολύ χαρούμενος! Ακόμα και οι ντροπαλοί μαθητές, που στην αρχή δεν μιλούσαν πολύ, έφερναν με καμάρι φωτογραφίες και τραγούδια! Με ακόμα περισσότερο καμάρι έφερναν στο σχολείο τις παραδοσιακές τους συνταγές, που έφτιαχναν οι μαμάδες τους για να τις δοκιμάσουμε!

Μερικές φορές τους μιλούσα για τα έθιμα της Ελλάδας, τις γιορτές και τις συνήθειες. Τα παιδιά παρατηρούσαν τις ομοιότητες και τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στην Ελλάδα και τη δική τους χώρα, αλλά και με τις χώρες από τις οποίες κατάγονταν τα υπόλοιπα παιδιά του τμήματος.

Άλλωστε αυτός ήταν και ο ρόλος τόσο του προγράμματος όσο και του τμήματος υποδοχής, να γίνουν συνδετικοί κρίκοι και να ενώσουν τις χώρες, τους πολιτισμούς, τα παιδιά που συνυπάρχουν στην κοινωνία του σχολείου μας…

Τσακάλου Χάιδω - Τάξη Υποδοχής